پاورپونت شکستگی وآتل بندی
دستگاه اسکلتی
nدستگاه اسکلتی به دو بخش دستگاه اسکلتی فوقانی شامل شانه ، بازو ، ساعد ، کف دست و انگشتان دست و دستگاه اسکلتی تحتانی شامل لگن، ران ، ساق پا ، کف پا و انگشتان پا تقسیم می گردد : nاستخوانها(اسکلت بندی )شامل انواع زیر می باشد : nالف)استخوانهای پهن مانند استخوان جمجمه ، لگن و یا جناغ سینه nب)استخوانهای دراز مانند استخوانهای بلند دست و پا nج)استخوانهای کوتاه مانند استخوان انگشتان و کف دست و پا
پاورپونت داروهای گوارشی اتاق عمل
داروهای گوارشی
کاربرد سایمتیدین
کاربرد رایج:
افزایش ترشح اسید: زخم معده، زخم دوازده، رفلو
کاربرد خاص:
هیپر پاراتیروییدیسم، کچلی سر، پر مویی در زنان، عفونت ویروسی هرپسی، زگیل، مسمومیت با استامینوفن..
ترکیبات
بیسموت
- پوشش زخم
- تحریک ترشح PGs، مخاط و بیکربنات در معده
- اثر ضد میکروبی به خصوص علیه هلیکو باکتر پیلوری
•
پاورپونت مدیریت راه هوایی
اداره موفق راه هوائی
1/ اطلاع از آناتومی و فیزیولوژی راه های هوایی
2/ توانایی ارزیابی راه های هوایی
3/ داشتن مهارت در کاربرد وسایل و تجهیزات
4/ بکار گیری الگوریتم ASA در اداره راه هوایی دشوار
بینی
گرم ومرطوب کردن هوا
مقاومت بینی در مقابل عبور هوا2/3 کل مقاومت راه های هوایی میباشد
با تنفس دهانی این مقاومت نصف میشود
پاورپونت درباره ی مخدر ها
مخدرها
واژه مخدر برای توصیف مواد اگزوژن یا ساختنی به کار می رود که بطور اختصاصی به گیرنده های مخدری متصل شده و اثرات آگونیستی (شبیه مورفین) ایجاد می کنند.
مخدرها در ایجاد بی دردی بدون از بین رفتن حس لامسه، درک عمقی یا هوشیاری منحصر به فرد می باشند
مکانیسم عمل مخدرها
مخدرها عمل اندورفین (مخدرهای اندوژن) را تقلید می کنند که باعث فعال نمودن سیستم تعدیل درد می گردند. (کاهش حساسیت به محرک دردناک).
اثر عمده فعالیت گیرنده های مخدری کاهش انتقال عصبی بوده که بیشتر از طریق مهار آزاد سازی واسطه های عصبی نوروترانسمیتر ها ( استیل کولین، نوراپی نفرین و ...) است.
جدول 1. آگونیست های مخدری مورد
استفاده بالینی و مقایسه قدرت آنها:
Drug Relative Potency
Morphine 1 Meperidine 0.1
Fentanyl 75-125
Sufentanil 500-1000
ALfentanil 10-25
Remifentanil 250
گیرند های مخدر
•گیرنده های مخدری به گیرنده های مو، دلتا و کاپا طبقه بندی می گردند (جدول2). •گیرند های مو یا مورفین _ پسند عمدتا مسئول بی دردی در سطح نخاع و بالاتر از نخاع می باشند. تصور می شود که فعال شدن یک زیر گروه از گیرنده های مو(1µ) باعث بیدردی گشته در حالی که گیرنده های 2µ مسئول هیپوتانسیون، برادیکاردی و وابستگی فیزیکی می باشند.
آگونیست های مخدر
آگونیست های مخدری، مورفین، مپریدین، فنتانیل، سوفنتانیل، آلفنتانیل و رمی فنتانیل را شامل می شود.
مورفین
مورفین باعث بی دردی، سرخوشی((Euphoria ، آرامبخشی و کاهش توانایی تمرکز در انسان می شود. با اینکه علت ایجاد کننده درد از بین نمی رود اما مورفین آستانه درد را افزایش داده و احساس تحریک را تعدیل نموده و درد را کاهش می دهد.
دردهای مبهم و مداوم بهتر از دردهای تیز و متناوب توسط مورفین تسکین می شوند. و عکس مسکن های غیر مخدری در برابر دردهای ناشی از احشاء ، به همان اندازه دردهای عضلات اسکلتی و مفاصل و ساختمانهای پوستی موثر است. هنگامی که مخدرها قبل از آنکه تحریک دردناک رخ دهد، تجویز گردند، بی دردی چشمگیرتر است( یعنی بی دردی پیشگیرانه Preemptive Analgesia). این یک توجه بجاست که قبل از تحریک حاد جراحی، به بیمار مخدر تجویز گردد. اما در فقدان درد، تجویز مورفین ممکن است منجر به عدم آرامش گردد تا سرخوشی.
