اقتصاد 60. تنوع و تلفیق سیاست های علم و فناوری
تنوع و تلفیق سیاست های علم و فناوریپدرو کانسیکائو ، منیوئل وی. هیتورمرکز تحقیقات نواوری، فناوری و سیاست26 آپریل 2006
چکیدهاین مقاله به بحث درباره ی روش های مفهومی اخیر برای تغییر فنی می پردازد که بر اساس تنوع بارزی از سیاست ها، افزایش "تخصص نهادی" و شفاف سازی نقش عوامل خاص و عام برای حمایت از S&T می پردازد. این واقعیت در روند به وجود آمده در اقتصادهای توسعه یافته ای منعکس می شود که به سمت افزایش سرمایه گذاری خصوصی در علم و فناوری حرکت می کنند و ما درباره ی نیاز به ترفیع سیاست های عام درجوامع مدرن بحث خواهیم کرد که شایسته مند سازی را تشویق می کنند.این مفهوم گسترده انگیزه ای برای خلق اثری بر مبنای مساله ی خاص فعلی بوده است که در طی ششمین کنفرانس بین المللی درباره ی سیاست و نواوری فناوری (ICTPI) در مونتری ، مکزیک در تابستان سال 2003 شروع شد. این کنفرانس با تشریح گسترده ی " وصل کردن مردم ، ایده ها و منابع به تشکل ها" تعدادی کارشناس را دور هم جمع کرد تا در مورد فناوری، سیاست و مدیریت در بافتی بحث کنند که پویایی تغییر و توازن لازم بین خلق دانش و تقسیم دانش بر روی آن تاثیر می گذاشت. از این رو، این مساله ی خاص شامل مجموعه ای از کمک های گسترده و اصلاح شده به کنفرانس مونتری می باشد که تا حد زیادی بر پایه ی تجارب کاربردی بافت های منطقه ای و ملی مختلف قرار دارد. هدف این مقاله ی مقدماتی تنظیم مرحله ای برای این کمک هاست ضمن اینکه کمک اصلی به نظرات احتمالی برای سیاست های علم و فناوری بارز می باشد.
نقش ژئوپلتیک در سیاست بین الملل
از زمان طرح اندیشه ژئوپلتیک در اواخر قرن نوزدهم به مثابه شیوه ای جدید برای نگارش سیاست بین الملل، تاکنون شاهد نگرش های متفاوتی و گاهی متضادی درخصوص رابطه محیط جغرافیایی و پدیده های سیاسی از سوی طراحان استراتژی های ژئوپلتیکی بوده ایم. در دوران کلاسیک دیدگاه حاکم بر ژئوپلتیک برد و محور نظریات مبتنی بر حقایق جغرافیایی و دیدگاههای ناشی از طرز تلقی های نژاد گرایانه و برتری نژادی استوار بود که نظم کهن مناسبات ژئوپلتیک راتا پایان جنگ دوم جهانی دربر می گرفت. در این گفتمان، ژئوپلتیک اصولاً به عنوان بخشی از دانش استعماری غرب مورد مطالعه قرار می گیرد.
سیاست ایران و سایر کشورهای جهان در مدیریت زمین شهری
کشور ما ایران مانند سایر کشورهای جهان سوم با پدیده ای به نام «نخست شهر»،»شهر قدرت» مواجه شده است.که بر سایر شهرها به لحاظ بازدهی اقتصادی و ارزش افزوده بالاخص در بخش زمین و مسکن سایه دهشتناکی انداخته است. و به دلیل توجیح اقتصادی و به دلیل نزدیکی و حتی پیشی گرفتن از تورم های چند سال اخیر بعنوان کالایی سرمایه ای و نه به عنوان مصرفی بالاخص در کلانشهر تهران تبدیل شده است