دندان 18. پوکی استخوان، استخوان های فک ، بیماری های پریودنتال
پوکی استخوان، استخوان های فک ، بیماری های پریودنتالچکیده ارتباط پوکی استخوان (استئوپروزیس) و اختلالات استخوان های فک موضوع قابل بحثی است. پوکی استخوان و بیماری های پریودنتال هر دو نوعی بیماری تحلیل استخوان هستند. به عنوان یک فرضیه، پوکی استخوان عامل خطر برای پیشرفت بیماری پریودنتال است و بالعکس، بیماری پریودنتال می تواند زمینه ابتلا به استئوپروز باشد. مدل های فرضی در توضیح این ارتباط وجود دارد: تصور می شود کاهش تراکم توده استخوانی ناشی از پوکی استخوان ممکن است تحلیل استخوان آلوئول ناشی از پریودنتیت را تسریع کند و در نتیجه تهاجم باکتری های پریودنتال را تسهیل نماید. باکتری های مهاجم می توانند بطور مستقیم با آزاد سازی انواع توکسین و بطور غیرمستقیم با ترثسح واسطه های التهابی موجب تغییر در هموستاز طبیعی بافت استخوان، افزایش فعالیت استئوکلاست ها و کاهش موضعی و سیستمیک تراکم استخوان شوند. مطالعاتی که به بررسی ارتباط بین این دو وضعیت پرداخته اند، بدلیل تفاوت در روس مطالعه، حجم نمونه و شاخص های مورد استفاده نتایج متناقضی را نشان داده اند. در مقاله حاضر به بررسی مروری مطالعاتی که ارتباط پوکی استخوان با اختلالات دهان از جمله تحلیل استخوان فک، بیماری های پریودنتال و از دست دادن دندان را مورد بررسی قرار داده اند، پرداخته شده است. برای روشن شدن ارتباط بین از دست رفتگی استخوان بطور سیستمیک و بطور موضعی در نواحی دهانی و نیز برای تعیین نقش دندانپزشکان در شناسایی خطر پوکی استخوان انجام مطالعات کنترل شده مورد نیاز است.
دندان 14. درمان ایمپلنت دندان در بیماران با پوکی استخوان
درمان ایمپلنت دندان در بیماران با پوکی استخوانچکیدهپوکی استخوان بویژه در زنان یائسه بسیار شایع است. این بیماری با کاهش توده و استحکام استخوان مشخص میشود. پوکی استخوان میتواند استخوان فک را درگیر کند که به عنوان یک کنترل اندیکاسیون احتمالی قرار دادن ایمپلنت دندان مطرح است. در این مقاله مروری به بررسی اثر پوکی استخوان بر اسئواینتگریشن ایمپلنت پرداخته شده است. مدلهای تجربی نشان داده اند که پوکی استخوان بر روند اسئواینتگریشرن تاثیر منفی میگذارد، که این تاثیر با درمان مناسب برگشت پذیر است. با این حال، مطالعات انجام شده در بیماران با پوکی استخوان نشان داده اند که طول عمر ایمپلنت در این افراد نسبت به افراد سالم تفاوت ندارد. بر این اساس، پوکی استخوان را نمی توان بعنوان یکی از عوامل منع قرار دادن ایمپلنت در نظر گرفت. بیس- فسفونات های خوراکی متداولترین داروی مورد استفاده برای درمان پوکی استخوان است. گرچه مواردی از نکروز استخوان فک در بیماران تحت درمان با بیس فسسفونات ها گزارش شده است، اما این موارد بسیار نادرند و معمولآ با مصرف وریدی بیس- فسفونات در مبتلایان به نئوپلاسرم با سایر بیماری های جدی دیده میشود. با این حال، بیماران تحت درمان با بیس- فسفوناتها باید نسبت به احتمال بروز چنین عوارضی مطلع شوند و در موارد تجویز این داروها باید از آنها رضایت نامه گرفته به نظر میرسد که توقف مصرف بیس- فسفوناتها قبل از قرار دادن ایمپلنت ضروری نمیباشد.