پزشکی 51. ویتیلیگو: بررسی جامع (قسمت اول) افراد

ویتیلیگو( برگرفته از Journal AAV)ویتیلیگو:بررسی جامعقسمت1.مقدمه، اپیدمیولوژی، کیفیت زندگی،تشخیص، تشخیص افتراقی، روابط (associations)، هیستوپاتولوژی، اتیولوژی و اضافی (work-up)ویتیلیگو یک اختلال پیگمنتی اکتسابی با اتیولوژی ناشناخته است که پیشرفت ماکول های سفید مربوط به فقدان انتخابی ملانوسیت ها از ویژگی های بالینی آن به شمار می آید. شیوع این بیماری در آمریکا و اروپا حدود 1% است اما گسترۀ آن در دنیا از کمتر از 1/0% تا بیش از 8% میباشد.زن ها غالبا بیشتر از مردان تمایل دارند که نگرانی خود دربارۀ موضوعاتی که به زیبایی آنها مربوط میشود، را ابراز کنند. این بیماری در نیمی از بیماران تا قبل از 20 سالگی پیشرفت خود را آغاز می کند. شروع آن در سن بالا نیز رخ می دهد اما یک پدیدۀ غیرعادی است و درصورت مواجه با آن باید نگران بیماری های مرتبط مانند کم کاری غدۀ تیروئید، روماتیسم، آرتروز، دیابت قندی، و طاسی آلوپسیا(ناحیه ایی) شد. ویتیلیگوی ژنرالیزه شایع ترین حضور بالینی است که غالبا نواحی صورت و آکرال را در بر می گیرد. دورۀ این بیماری غیرقابل پیش بینی است و واکنش درمانی به آن متفاوت است. دپیگمنتاسیون سرچشمۀ استرس فیزیولوژیکی شدید میباشد که کیفیت زندگی را کم می کند و خطر بیماری روانپزشکی را افزایش می دهد. در قسمت اول این سری دو قسمتی با توجه تحقیقات گذشته و حاضر، به توضیح حضور بالینی (clinical presentation)، یافته های هیستوپاتولوژی و فرضیه های گوناگون دربارۀ پاتوژنسیس ویتیلیگو خواهیم پرداخت ( J Am Acad Dermatol 2011;65:473-91).ددذالنلکلیدواژها: اتوایمون،دپیگمنتاسیون،دپیگمنته،هیپوپیگمنتاسیون،هیپوپیگمنته،لوکودرما،ماکول،ملانوست،ملانوسوم،ویتیلیگو.