مقایسه اثر ژل و قرص فیناستراید در درمان طاسی موی مردانه
فیناستراید مهارکننده تیپ 2 آنزیم 5 آلفاردوکتاز می باشد که باعث کاهش مقادیر دهیدروتستوسترون شده و در درمان طاسی موی مردانه مؤثر است. در این مطالعه اثر فیناستراید موضعی با نوع خوراکی آن در درمان این بیماری مورد مقایسه قرار می گیرد. مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی دوسوکور می باشد. 45 بیمار مرد بالغ از مراجعین به درمانگا هها و مطب های خصوصی شهر ساری که براساس شرح حال ومعاینه بالینی مبتلا به طاسی مردانه بودند و معیارهای ورود به مطالعه را داشتند انتخاب شدند. بیماران واجد شرایط در طی شش ماه وارد مطالعه شده و به صورت تصادفی به دو گروه الف ( قرص فیناستراید و ژل پلاسبو) و ب ( ژل فیناستراید و قرص پلاسبو ) تقسیم شدند. جهت ارزیابی تاثیر دارو، سیر بهبودی و عوارض آن، بیماران قبل از درمان، در پایان هفته اول و سپس در پایان هر ماه با مشاهدات بالینی پیگیری شدند و متغیرهای وسعت ضایعه، تعداد مو و تعداد موی ضخیم بررسی شدند. تجزیه و تحلیل آماری با فرمو لهای آماری توصیفی و کای دو انجام شد.
یافته ها : متوسط زمان ریزش مو در بیماران 23 ± 18 تفاوت معنی داری بین دو گروه از نظر ضخامت و تعداد مو و وسعت منطقه طاسی در پایان هر ماه وجود نداشت . اندازه گیری های متوالی نشان داد که افزایش تعداد موها و افزایش موی ترمینال در هر دو گروه درمانی در شروع و پایان معنی داری بود. نتایج نشان داد که اثرات درمانی هر دو داروی ژل و قرص فیناستراید بر بیماران مبتلا به طاسی مردانه در حد متوسط بود.
مقایسه اثر ژل و قرص فیناستراید در درمان طاسی موی مردانه
فیناستراید مهارکننده تیپ 2 آنزیم 5 آلفاردوکتاز می باشد که باعث کاهش مقادیر دهیدروتستوسترون شده و در درمان طاسی موی مردانه مؤثر است. در این مطالعه اثر فیناستراید موضعی با نوع خوراکی آن در درمان این بیماری مورد مقایسه قرار می گیرد. مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی دوسوکور می باشد. 45 بیمار مرد بالغ از مراجعین به درمانگا هها و مطب های خصوصی شهر ساری که براساس شرح حال ومعاینه بالینی مبتلا به طاسی مردانه بودند و معیارهای ورود به مطالعه را داشتند انتخاب شدند. بیماران واجد شرایط در طی شش ماه وارد مطالعه شده و به صورت تصادفی به دو گروه الف ( قرص فیناستراید و ژل پلاسبو) و ب ( ژل فیناستراید و قرص پلاسبو ) تقسیم شدند. جهت ارزیابی تاثیر دارو، سیر بهبودی و عوارض آن، بیماران قبل از درمان، در پایان هفته اول و سپس در پایان هر ماه با مشاهدات بالینی پیگیری شدند و متغیرهای وسعت ضایعه، تعداد مو و تعداد موی ضخیم بررسی شدند. تجزیه و تحلیل آماری با فرمو لهای آماری توصیفی و کای دو انجام شد.
یافته ها : متوسط زمان ریزش مو در بیماران 23 ± 18 تفاوت معنی داری بین دو گروه از نظر ضخامت و تعداد مو و وسعت منطقه طاسی در پایان هر ماه وجود نداشت . اندازه گیری های متوالی نشان داد که افزایش تعداد موها و افزایش موی ترمینال در هر دو گروه درمانی در شروع و پایان معنی داری بود. نتایج نشان داد که اثرات درمانی هر دو داروی ژل و قرص فیناستراید بر بیماران مبتلا به طاسی مردانه در حد متوسط بود.