طی بیش از سه هزار و پانصد سال تاریخ مضبوط بشریت، تنها ۲۷۰ سال بدون
جنگ وجود داشته است. بنابراین جنگ قدمتی فراتر از تاریخ داشته و به اساطیر
میرسد.
دیپلماسی عمومی افزون بر تصحیح و اصلاح وجه کشوری در میان مخاطبان، می تواند با افکارسازی ملتی را نیز علیه نظام خود بشوراند و جایگزین کودتا و یا اشغال نظامی شود.
دیپلماسی عمومی یا مردمی، سازوکاری است که در دوره های اخیر از نظریه به تاریخ وارد و در بسیاری از کشورهای جهان عملیاتی شده و بخشی از تاریخ سیاسی و دیپلماسی کشورها را تشکیل داده است؛ زیرا دیپلماسی رسمی هرچند که کارآیی بسیاری در بیان قدرت و ایجاد تفاهم در میان دولت ها ایفا می کند ولی همراهی افکار عمومی و ملت ها را به دنبال ندارد. از این روست که دیپلماسی عمومی به عنوان مکمل به کار گرفته می شود تا افکار عمومی ملت ها را نسبت به کشوری تغییر داده و مثبت سازند.
در حقیقت دیپلماسی عمومی یا مردمی، آن بخش از دیپلماسی است که فراتر از سطح مناسبات دولت با دولت می باشد و هدف آن تاثیرگذاری بر ذهن سازان و تصمیم گیران اصلی دیگر جوامع و کشورها از طریق انتقال پیام های کلیدی درخصوص وجه مثبت یک کشور است.
به سخن دیگر، دیپلماسی عمومی به معنای «تلاش های یک دولت برای درک، ارتباط و نفوذ در افکار عمومی کشورهای هدف در جهت تحکیم منافع ملی آن کشور» به کار برده می شود.
دراین روش، چهره کشور و ملتی به گونه ای تبلیغ می شود که احتمال جذب، سرمایه، دانشجو و گردشگر را تقویت کمک کند و در نهایت به ارتقای نفوذ و جایگاه خارجی و بین المللی و نیز سیطره دامنه نفوذ با ایجاد دوستانی موثر در بلند مدت بینجامد، زیرا بارها این پیامد اثبات شده است که «قدرت نرم می تواند، تاثیرات سختی داشته باشد» و معادلات جهانی را تغییر دهد.
باپیروزی انقلاب اسلامی در بهمن 1357و سقوط رژیم شاه، هر یک از تشکلهای سیاسی و احزاب برآمده از آنها برای رسیدن به آرمانهای خود تلاش می کردند. این وضعیت حاکم بر ایران باعث شد تا همسایه غربی آن عراق برای دستیابی به اهداف خود به جای گفتگو از نیروی نظامی استفاده کند و جنگی هشت ساله را بر ایران تحمیل نماید.
زمینه های شروع جنگ
برخی از زمینه هایی که باعث بوجود آمدن جنگ عراق علیه ایران بود،
عبارتند از:
الف: ازلحاظ تاریخی مابین ایران و عراق دلایلی برای شروع درگیری در طول تاریخ وجود داشته است که می توان آنرا به زمان حکومت عثمانی و صفوی در ایران تبارشناسی کرد؛ اما بیشترین زمینه ها برای بوجود آمدن اختلاف مابین ایران و عراق به زمان تشکیل دولت کنونی عراق و موج پانعربیسم در منطقه باز می گردد،که آخرین مورد از حل وفصل این اختلافات به قرار داد الجزایر بین محمدرضا شاه و صدام حسین در سال 1975باز می گردد.
ب:از دیگر زمینه هایی که باعث بوجود آمدن جنگ شد، سقوط ژاندارم منطقه یعنی رژیم شاه درپی انقلاب اسلامی در ایران بود که باعث ازهم پاشیدن پیمان سنتو و کمربند امنیتی به دور اتحاد شوروی بود. عراق نیز که از همپیمانان شوروی بود به توهم خروج آمریکا از خاورمیانه اکنون خود را ژاندارم منطقه می خواند.