دانلود مقاله رایگان تاریخچه هواشناسی در ایران
تاریخچه هواشناسی در ایران
مطالعه و بررسی جو همیشه مورد نظر دانشمندان ایرانی بوده است. از این رو خیلی از دانشمندان نجوم در اثر خود بخشی را به مسائل جوی اختصاص دادند. محمد بن زکریای رازی ، ابن سینا ، حکیم عمر خیام ، ابوریحان بیرونی و انوری شاعر معروف از شخصیها و دانشمندان ایرانی بوده است که پیرامون پدیده های جوی مطالبی در آثار خود به یادگار گذاشته اند. فعالیت های منظم هواشناسی اولین بار با اندازگیری عناصر جوی توسط سفارتخانه های انگلیس و روس درتهران و مناطق نفت خیز جنوب کشور شروع شد که این اطلاعات صرفا به بایگانی کشور های مربوطه منتقل شده و احتمالا در برنامه های تحقیقاتی آنها مورد استفاده ویژه قرار گرفته است. درس هواشناسی در سال 1298 در برنامه درسی مدرسه برزگران منظور شد که این درس توسط معلمان فرانسوی تدریس می شد و در همان محل اولین سکوی هواشناسی احداث شد که در آن دمای هوا و رطوبت نسبی و میزان بارندگی اندازه گیری می گردید. این ایستگاه در سال 1308 کامل شد و اکثر عناصر جوی را دیده بانی می کرد. بتدریج در اثر نیاز شدید بخشهای کشاورزی و آبیاری تعدادی ایستگاه نیز بر حسب ضرورت در نقاط مختلف کشور تاسیس شد که مسئولیت آن با بنگاه مستقل آبیاری وابسته به وزارت کشاورزی وقت بود. بعد از جنگ جهانی دوم نیروهای متفقین برای سلامت پرواز هواپیماهای خود یک واحد کوچک هواشناسی دایر کردند ک نیازهای هواشناسی بهش هواپیمائی آنها را تامین می کرد در این زمان بنگاه مستقل ابیاری وزارت کشاورزی اقدام به تربیت یک گروه دیده بان هواشناس نمود که این دیده بانان در سال 1327 فارغ التحصیل در ایستگاههای هواشناسی مشغول به کار شدند. هواپیمائی کشوری نیز به علت نیاز به اطلاعات جوی در فرودگاههای اصلی کشور اقدام به تاسیس ایستگاههای هواشناسی کرد. در اثر نیاز شدید برنامه ریزان به آمار و اطلاعات اقلیمی از نواحی مختلف کشور و ناهماهنگی در تاسیس ایستگاههای هواشناسی که توسط بخشهای مختلف انجام می شد، مسئولان وقت تاسیس یک واحد هواشناسی مستقل در کشور را ضروری دانسته و در سال 1334 شمسی اداره کل هواشناسی کشور وابسته به وزارت راه
دانلود مقاله رایگان تاریخچه گاوداری در جهان
تاریخچه گاوداری در جهان
هزاران سال است که گاو, جزئی از زندگی روزانه کشاورزی به شمار می‌آید انسان در برابر حفاظت, نگهداری و تغذیه این حیوان, از فراورده‌های گوناگون آن استفاده می‌کرد. نزدیک به 6 هزار سال پیش از میلاد مسیح, بشر شیوه زندگی خود را تغییر داد, شکار حیوانات را کنار گذاشت, به زراعت پرداخت و به اهلی کردن حیوانات همّت گذاشت . نخست, سگ, و سپس گوسفند و بز و بچه گاو را اهلی کرد.
اگر چه چگونگی اهلی شدن گاو کاملاً مشخص نیست, اما زمان آغاز آن از آثار باستانی و نشانه‌های باستانشناسی پیدا است, یکی از تمدنهای نخستین که به اهلی کردن گاو پرداخت, درخاور میانه قرار داشت. کتیبه‌ای از معبدی در عراق به دست آمده که مربوط به 4500 سال پیش از میلاد مسیح می‌باشد وشخصی را در حال دوشیدن شیر از گاو نشان می‌دهد.
باستان شناسان چنین نتیجه گیری می‌کنند که اهلی شدن گاو در آسیا خاور میانه بین 4500 تا 60000 سال قبل از میلاد انجام شده است. شواهدی دیگر نشان می‌دهد که در همین زمان, اهلی شدن گاو در اروپا به طور جداگانه‌ای نیز انجام شده است.
برخلاف دنیای قدیم, دنیای جدید تا پیش از ورود اسپانیاییها به آمریکا, هیچ گاو اهلی در این قاره وجود نداشت. نخستین گاوهای اهلی, در آغاز سده شانزدهم, به وسیله مهاجران اسپانیایی به قاره آمریکا آورده شد. البته آمریکای شمالی دارای نوعی گاومیش بنام باسیون بود که سرخ‌پوستان موفق به اهلی کردن آن نشده بودند. در آمریکای جنوبی نیز اصولاً گاوی موجود نبود در استرالیا نیز هیچ گاو, خواه وحشی یا اهلی, وجود نداشت و نخستین گاوهای این قاره در 18 ژانویه1788 به وسیله مهاجران انگلیسی به این کشور وارد شد.