باغ ژاپنی
نام سبکی خاص از باغ سازی است که در آن از عناصر موجود در طبیعت به نحو شگرفی استفاده می‌شود. معمولا در ترکیب باغهای ژاپنی از ترکیب گیاهان رنگارنگ و متنوع با عناصری همچون پله‌های سنگی، برکه های کم‌عمق، حصارهای سنگی، نرده‌هایی از خیزران (بامبو)، پل های چوبی و یا سنگی بر فراز برکه‌ها و جزایرمصنوعی آکنده از گل و گیاه استفاده می‌شود.
این باغ ها در بین سال های 1185 الی 1333 میلادی پدید آمده اند و در واقع مظهر توجه به اندیشه های فلسفی و وسیله ای برای تعالی بوده اند. از دیدگاه آیین کهن شینتو هر پدیده قابل توجه از یک درخت گرفته تا یک تخته سنگ، از یک آبشار تا یک صخره الوهیت خود را دارند و می توانند قابل ستایش باشند. این در واقع ستایش زیبایی درونی طبیعی است.
آرامش ناگفتنی حاکم بر باغ های ذن بیشتر نیروی خود را از ترکیب آن جهانیش می گیرد و از سوی دیگر نیروی پنهان در فرم طبیعی تخته سنگ های ثابت در شن، انسان را ناخود آگاه به سوی آرامش می کشاند و این حس توسط موقعیت افقی تخته سنگ ها تقویت می گردد.
از باغ ذن باغ دیگری به نام باغ چای نشات گرفته که البته متفاوت با آن است. با وجودی که این باغ هیچ اهمیت مذهبی ندارد، موقعیتی عمیقاً معنوی داشته و لحظاتی برای آرامش استراحت و سکوت فراهم می آورد. این باغ که با هدف عملکردی روانشناسانه طراحی شده بود در نیمه دوم قرن 18 میلادی توسعه یافت .از ویژگی های این باغ داشتن محصوریت و بی نظمی های قاعده مند در مسیر است که باعث می شود فرد سرعتش را کم کند و به زمینی بنگرد که توجه را به کوچکترین جزئیات خود جذب می کند .این فضا از طریق تمرکز بر سطح اجزاء و عناصر و سکوت، افکار و احساسات بازدیدکننده را در جهت حالت مثبت روحی تغییر می دهد. باغ سنگی ژاپنی بر اساس شهودگرایی ذن به صورت انتزاعی شکل می گیرد و به منظور رها ساختن انسان ها از هیاهوی زندگی روزانه و ایجاد آرامش و سکونی برای آنهاست تا بتوانند به سیر و سلوک در دنیای درونی خود پرداخته و از دنیای واقعی به دنیای مجازی ذهنی بروند
باغ سنتی خشک ژاپنی بر اساس ترتیب منظمی از اشیاء شکل یافته اند که هدف آن خلق منظر وفضای معمارانه است یک باغ سنگی نوعی از فضا است که ارتباط تنگاتنگی با محل قرارگیری مشاهده کننده دارد. مکانی که بازدید کننده در آن به درستی از هارمونی اشیاء می رسد. یک باغ سنگی نوعی از باغ ژاپنی است که ریشه هایش در فلسفه ی ذن وجود دارد. در اغلب موارد این باغ ها در نزدیکی معابد ساخته می شوند و فضای داخلی معبد –مکانی که فرصت نوعی تفکر عمیق و آرامش بخش را فراهم می کند
نقطه ی تعیین شده ای در ایوان
مشرف به باغ وجود دارد که می گویند با استقرار در آن حسی مثل خواب آلودگی یا خلسه
به انسان دست می دهد که زمینه ی مناسبی برای تمرکز
و مدیتیشن فراهم میکند و به هدف ایجاد معبد که همانا خلق محیطی مناسب برای رسیدن به
آگاهی است کمک می کند.
در این باغ مانند سایر گونه ها نگاهمان باید متفاوت باشد و در پس هر نشانه در جست
و جوی حقیقتی باشیم که بر پایه ی تفکرات ژاپنی با
آنها آشناییم.
