پاورپونت درباره اجزای باغ های ایرانی

تاریخچه

ایرانیان از قدیم الایام به ساختن باغ ها و باغچه ها در حیاط و دور و بر بنا ها علاقه خاصی داشته اند، آنها باغچه هایی را در اطراف بنا می ساختند ”په اره دیسه“ یا پردیس می نامیدند، که به معنای پیرامون دژ یا ”دیس“بود. ”دیس“ به معنای بنا بوده و کسی که آن را می ساخت ”دیسل“ یا بنا می خواندند.

فرمانروایان شهرهای داخلی ایران و شهرهای قلمرو شاهنشاهی ایران در خارج ملزم به ساختن چنین باغچه هایی بوده اند. برای مثال تخت جمشید یکی از این پردیس هاست. واژه پردیس به معنای بهشت، به معنی ”بهترین زندگی است“ و این بهشت به شکل باغی سرسبز، خرم و زیبا مجسم می شده است.

بنابراین ایرانیان تصور ذهنیشان از بهشت را در باغهایی سبز و خرم تجسم بخشیده اند. بطوریکه استفاده از آب و درختان و گیاهان در باغ ایرانی نماد همان جویبارها، درختان و گلهای زیبایی است که در بهشت وعده داده شده است

معماری باغ ایرانی

خصوصیات کاربردی معماری در باغ ایرانی عبارت است از: .1 جنبه خصوصی و محصور؛ باغهای ایرانی به جز آنهایی که برای فضا و محوطه آرامگاه ها ایجاد شده اند و جنبه عمومی دارند. .2 از نظر طرح و سلیقه در رابطه با خواست و سلیقه صاحب باغ. .3فرهنگ معماری غالب بر مشی خصوصی؛ سلیقه اشخاص در قالب فرهنگ جاری دوره. .4 تلفیق بنا و باغ؛ برقراری ارتباط فضایی و ارتباط میان عناصر. .5 بنا در باغ ایرانی فضای باغ را مجزا نمی کند. .6 فضای باغ به داخل بنا راه می یابد و حد فاصلی به وجود نمی آید. .7آب از داخل بنا به طرف باغ جریان می یابد و در باغ امتداد پیدا میکند. .8 تصویر بنا در آب؛ تداخل و آمیختگی باغ و بنا؛ فرم گرایی؛ .9 تنوع شکل حو ض ها و استخرها؛ فرم گرایی. .10نقشه باغ ایرانی؛ تعدادی خطوط و محورهای اصلی که بیشتر باغ را به چهار بخش تقسیم میکند، و سپس هر بخش به قسمتهای کوچک تری تقسیم میشود.