چکیده[1]
در طول مقایسه های زمانی طولانی،از ابتدا، تا زمانی که انرژی وارد شده ی خورشید به همان اندازه بازتاب شود،هیچ شبکه جریان گرمایی به زمین وجود ندارد. برای برقراری تعادل گرمایی زمین،باید جریان شبکه بیرونی با جریان گرمایی مرکز زمین برابر باشد. محاسبات انجام شده در سال 1880 نشان می دهد که جریان گرمایی بیرون شبکه با جریان گرمایی مرکز زمین برابر بوده است که در آن سال گرمای مرکز کره زمین تنها منبع شبکه گرمایی طبیعی موثر بر زمین بوده است.از آن زمان به بعد،اتلاف گرمایی حاصل از استفاده ی جهانی از منابع انرژی تجدید ناپذیر منجر به افزایش گرمای شبکه شده است.به عنوان مثال،این گرم شدن در سوئد که کشوری با جمعیت پراکنده می باشد، در حدود 3 برابر بیشتر از جریان گرمایی مرکز زمین است.این آلودگی حرارتی منجر به گرم شدن سراسری زمین می شود،تا زمانیکه دمای سراری زمین به سطحی برسد که این گرما به فضا نیز ساتع شود.اتلاف گرمایی حاصل از استفاده جهانی از سوخت های فسیلی و انرژی هسته ای عامل اصلی الودگی حرارتی است. امروزه مشخص شده است که یک سوم آلودگی حرارتی اخیر به فضا ساتع می شود و نیز افزایش 1.8 درجه سانتی گرادی دمای جهانی،نیازمند آن است تا زمین در حالت تعادل دمایی قرار گیرد.
[1] تهیه شده توسط ب نردل (bo nordell) بخش مهندسی آب،فناوری دانشگاه لوله آ،سوئد
تلفن : 491646-920-46+ فکس: 491697-920-46+ آدرس پست الکترونیکی: Bo.Nordell@sb.luth.se