دانلود تحقیق مدرنیته و تاثیر آن بر دینداری و معنویت با تکیه بر شهرهای اسلامی

عنوان مقاله: مدرنیته و تاثیر آن بر دینداری و معنویت با تکیه بر شهرهای اسلامی
قالب فایل: WORD
تعداد صفحات: 4 صفحه

فهرست مطالب:
● مقدمه
● مدرنیته
● شاخصها و اصول مدرنیسم
● تاثیر مدرنیته بر دینداری و معنویت
● نتیجه گیری
● منابع و مآخذ


* مقدمه:
"قبل از صنعتی شدن شهرها ، نگرش کلاسیک به جوامع روستایی درچهارچوب پایداری و استحکام اعتقادات و ارزشهای فرهنگی آنها قرار داشت ، بدین سان که از میان مشخصات جوامع روستایی ، احترام به سنتها و اعتقادات دینی مورد توجه قرار می گرفت . مذهب و احترام به باورهای مذهبی از طرف جوامع روستایی پذیرفته می شود . بر اساس اعتقاد به مفاهیم و دستورات مذهبی ، دلایل مرگ ، زمان کشت محصول ، کیفیت روابط میان والدین و فرزندان و دیگر ویژگیهای زندگی اجتماعی مشخص می گردد . به دلیل پایداری و استحکام این سنتها و اعتقادات ، می توان گفت این دو عامل در زندگی اجتماعی و روزمره مردم روستایی تاثیرات بسیاری داشته و نوعی امنیت در جامعه به وجود آورده است .      
زمانی که شهرنشینی و صنعتی شدن بر جوامع انسانی تسلط یافت ، در غرب ، فرهنگ جامعه شهری به سرعت به سوی دنیا پرستی و شرایط غیر معنوی متمایل گشت و در بسیاری موارد ، مشاهدات تجربی و منطقی و علم ، جانشین معتقدات سنتی و معنوی گردید و نظامهای فرهنگی و باورها ناپایدار گردید و این مفهوم در اذهان ملتها جای گرفت که واقعیتهای امروز ، فردا خطای محض است و اغلب نیز چنین است ، زیرا با پیشرفت علم و تکنولوژی ، بسیاری از باورهای فرهنگی ، اعتبار و ارزش خود را از دست داده اند (1 ). بر این اساس در این تحقیق سعی شده است تا حدودی به مساله مدرنیته که سومین مرحله تحولات فکری بعد از سنت ، سنت و مدرن که بر اساس تقسیم بندی الوین تافلر به موج اول مشهور اند و بر اساس تقسیم بندی مراحل توسعه اقتصادی از نظر روستو به چارچوب سنتی بیان گردیده پرداخته شود . بر طبق تقسیم بندی تافلر به موج دوم و مرحله خیزش اقتصادی و نیل به بلوغ صنعتی معروف شده است (6) . همچنین به تاثیر این پدیده در کشورهای اسلامی و نقش آن در چگونگی برنامه ریزیهای شهری و اعتقادات اسلامی توجه شده است ."

دانلود تحقیق انقلاب اسلامی، تحجر و سنت

عنوان مقاله: انقلاب اسلامی، تحجر و سنت
قالب فایل: WORD
تعداد صفحات: 20 صفحه

فهرست مطالب:
● مقدمه
● چیستی سنت و تحجر
● شالوده شکنی انقلاب اسلامی و مهمترین عرصه های آن
● انقلاب اسلامی، ضد تحجر و انحراف، نه ضد تجدد و سنت
● وضعیت کنونی انقلاب در مواجهه با تحجر
● منابع و مآخذ


* بخشی از ابتدای مقاله:

مقدمه

انقلاب، به عنوان راهکاری سریع برای ایجاد تحولی بنیادین و همه جانبه در ساختار سیاسی جامعه، از ویژگی هایی برخوردار است که مهمترین آن «شالوده شکنی» است. شالوده شکنی به معنی در هم ریختن نرمها، نماد ها، نهادها و ساختارهای حاکم بر یک جامعه، شرط لازم و ضرور شکل گیری یک انقلاب پیروز است. در هر انقلابی، گستره، عمق و عرصه های این شالوده شکنی، متفاوت است. در برخی انقلاب ها، تنها شالوده های سیاسی و ساختار نظم حاکم بر جامعه دچار تحول و دگرگونی می شود، ولی برخی انقلاب ها، عرصه های فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی را هم در معرض تحول عمیق قرار داده، و شالوده شکنی را به این عرصه ها هم گسترش می دهند.

از همین روی، انقلاب ها سنت شکن تلقی می شوند و مقابله با سنت های دیرپای جامعه، در همان عرصه هایی که انقلاب در آن ها روی می دهد، امری است که گویا لازمه ی ذاتی انقلاب ها شمرده می شود.
اما انقلاب اسلامی ایران از نگاه محققان و جامعه شناسان برجسته ی انقلاب، اگر چه انقلابی جامع و عمیق بود، ولی از نظر مواجهه با سنت های ریشه دار جامعه، نه تنها با آن ها تقابل نداشت، بلکه اساسا با تکیه بر باورها، ارزشها، نهادها، و نمادهایی شکل گرفت که در عرف جامعه شناسی، «سنت» تلقی می شود. البته می توان گفت شالوده شکنی انقلاب اسلامی، عمدتا در عرصه ی قالب ها، نماد ها و گفتمان های متحجرانه و جمودگرایانه ظهور و بروز پیدا کرد.

در این مقاله بر آنیم نسبت انقلاب اسلامی با مقوله ی تحجر و سنت را ارزیابی کرده و میزان توفیق آن را در تقابل با تحجر بررسی کنیم.

از نگاه کسانی که سنت و تحجر را مترادف می انگارند، این یک تعبیر تناقض نما تلقی می شود که انقلاب اسلامی ایران، ضمن برخورداری از روح سنت گرایی و تلاش برای احیای ارزشها و آرمان های دینی، در عین حال، جهت گیری ضد متحجرانه و اصلاح گرایانه داشته باشد. این تلقی، ناشی از یکی دانستن مفهوم سنت و تحجر و برخاسته از این برداشت نادرست است که هر چه ریشه در سنت های جامعه داشته باشد، متحجرانه و ایستا است و آن چه به دوران مدرن تعلق دارد پویا و مترقی است، بنابراین تبیین دقیق و شفاف دو مفهوم «سنت» و «تحجر» برای این بحث، ضرور است.

چیستی سنت و تحجر

سنت در لغت به معنی طریقت، شیوه و روش می باشد.

در ادبیات اجتماعی معاصر، «سنت» در برابر «تجدد» مطرح شده است، گرچه در تبیین دقیق این واژه، اختلاف نظرهای عمیقی به چشم می خورد، ولی غالبا از سنت، کلیه مبانی، ارزشها، روشها، هنجارها و باورهای متعلق به گذشته اراده می شود که در دوران تجدد مورد مناقشه و طرد قرار گرفته و اعتبار خود را از دست داده اند. به نظر می رسد تبیین رابطه ی این دو معنی از سنت، و این که در کاربرد آن، کدام یک را اراده می کنیم، نکته ی مهمی است. از آن جا که معنی ریشه داری از سنت در فرهنگ و منابع اصیل دینی مان سراغ داشته و جایگاه والا و مهمی برای آن ـ هم در تکوین و هم در تشریع ـ قایل هستیم، قاعدتا باید چنین معنی بومی از «سنت» اراده شود، ولی کاربرد فراوان این واژه به معنی دوم و خلط آن با معنی اول، که گاه بدون توجه به لوازم و اقتضائات هر یک از آن دو رخ می دهد، موجب بدفهمی و منشا نزاع های لفظی می گردد که غالبا به اختلافات عمیق فکری و اجتماعی نیز تأویل و تحویل می شود! البته برخی از ویژگی های سنت ـ در برابر تجدد ـ در سنت به معنی بومی و اصیل آن هم وجود دارد، ولی نمی توان این دو اصطلاح را یکی دانست. سنت به معنی نخست، مقوله ای است که بسیاری از عناصر و مصادیق آن، با تحولات تاریخی و دوران های مختلف زندگی اجتماعی انسان، هیچ تعارضی نداشته و اساسا فراتاریخی تلقی می شود. به عنوان مثال اگر از پیروزی نهایی حق در برابر باطل، به عنوان یک «سنت الهی» یاد می شود، این حقیقتی است که در شکل گیری حرکت تاریخ نقش دارد. در حقیقت سنت ها به این معنی، عامل شکل گیری دوران های مختلف تاریخ بشرند نه معلول آن، لذا گذار جامعه بشری از دوران سنت به معنی دوم به دوران تجدد یا فراتجدد، هرگز این سنت ها را بی اعتبار و از رده خارج نمی سازد.
«تحجر» سنگ شدن، سخت شدن و به صورت سنگ در آمدن است، ولی در اصطلاح به معنی ایستائی، جمود، سختی نشان دادن و مقاومت در برابر هر نوع تحول و هر امر تازه ای است....