خداشناسی فلسفی

بی تردید خداشناسی فلسفی به معنای خردورزی درباره مبدا هستی،همزاد ادمی ست و قدمتی به بلندای تاریخ اندیشه بشری دارد.اندیشه در باب خداوند عالم ،جزئ لاینفکی از حیات انسانی است و الهیات عقلانی ،عهده دار این وظیفه خطیر است که با بهره گیری از روش تعقلی و به کارگیری ادله ای پر مایه و متقن ،نیاز ادمی را به اندیشه ورزی در باب مقولات دینی به بهترین وجه پاسخ گوید و تاملات دینی او را به سمت و سویی مناسب بخشد.از این روست که در کنار الهیات وحیانی بخش قابل توجهی از تلاش فیلسوفان و متکلمان متاله ،مصروف تدوین و پردازش یک نظام جامع الهیات عقلانی شده است...